W niedzielę o godz. 19:00 obchodząc uroczystość patrona profesorów i studentów św. Jana Kantego zainaugurowaliśmy nowy rok akademicki 2011/2012.
Mszę Świętą odprawił ks. dr Mariusz Karaś, oraz zaproszeni duszpasterze ks. dr Paweł Pielka,
ks. dr Paweł Sobierajski, ks. Andrzej Żuławiński. Uroczystość inauguracyjną zakończyła agapa w oratorium na plebanii.

Tym razem Tatry przywitały nas pięknym słońcem i błękitem nieba...

Doliny Pięciu Stawów, Szpiglasowa Przełęcz, Szpiglasowy Wierch i Morskie Oko

Trasa niezwykle malownicza, widok jezior, szczytów, zieleni zachwyca na każdym kroku. Góry są niepowtarzalne, cudowne, a widoki ze szczytów przy pięknej pogodzie sprawiają, że zmęczenie znika, problemy pozostają gdzieś tam na dole, liczy się tu i teraz!

Każdy z nas otrzymał niematerialną nagrodę za trud i wysiłek - przepiękne obrazy, których twórcą jest sam Bóg.

-mogłabym tak siedzieć godzinami i patrzeć na te skały;)

Kolejna wyprawa w góry za nami. Tym razem wyruszyliśmy w Tatry Zachodnie na Masyw Czerwone Wierchy który tworzą cztery szczyty - od Kopy Kondrackiej aż po Ciemniak. Swoją nazwę Wierchy zawdzięczają porastającej ich zbocza roślinie sit skucina (Juncus trifidus), która późnym latem przybiera brązowo-czerwony kolor. Na trawiastych zboczach Czerwonych Wierchów lubią paść się kozice górskie czego byliśmy świadkami.

Niebo nie było zbyt pogodne, chmury zakrywały widoki jednak po dotarciu na szczyt, co jakiś czas słońce przebijało się przez chmury i rekompensowało trud tej wspinaczki...

Pomimo zachmurzonego nieba było pięknie! :)

Podróżowanie to coś więcej niż zmiana miejsca pobytu.

W dniach 5-8 maja br. wybraliśmy się na Wschód do Wilna

Od razu za granicą zmiana nawierzchni - Litwa wita:]

Mieszkaliśmy w Domu Sióstr Jezusa Miłosiernego w tym samym domu, w którym przed wieloma laty mieszkała siostra Faustyna Kowalska oraz Bł. ks. Maciej Sopoćko-spowiednik i kierownik duchowy s. Faustyny. To na jego polecenie napisała DZIENNICZEK.

Od niedzieli 3 kwietnia w Naszej wspólnocie akademickiej przeżywaliśmy REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE

Tematem przewodnim rekolekcji było:

"Odnowić Łaskę Chrztu przez post, jałmużnę i modlitwę"

Naukę rekolekcyjną głosił Ks. Stanisław Kołakowski Duszpasterz Akademicki z Olkusza

Rozważania na każdy dzień były inne:

Posileni Ciałem i Słowem Bożym na zakończenie rekolekcji spotkaliśmy się przy wspólnym stole...

Była to okazja do pogłębiania naszych relacji jak również nawiązania nowych znajomości które miejmy nadzieję zaowocują w przyszłości! :))

Hospicjum "dzieło Bożej Miłości"

W środę 16 marca spotkaliśmy się z prezes HOSPICJUM DOMOWEGO ŚW. TOMASZA AP. panią Małgorzatą Czaplą. Było to spotkanie informujące nas o historii hospicjum, jak też o działalności na terenie Sosnowca. Duże zainteresowanie wzbudziła możliwość zaangażowania się w dzieło hospicyjne młodych ludzi.

Decyzje należą do każdego z osobna. Niemniej jednak ziarno słowa i świętego niepokoju zostało zasiane.

Dziękujemy pani Małgorzacie za świadectwo wiary i "wyobraźnię miłosierdzia".
Bóg zapłać!
x. A.Ż.

"Otwarte, ciepłe serce, rozum w podręcznej torebce, rozsądek w plecaku, dusza gotowa na wyzwania, szaleństwo w ręku, spontaniczność w kieszeni - możesz już jechać wszędzie..."

Mając w duszy powyższe słowa, spakowaliśmy plecaki, ciepło się ubraliśmy i pojechaliśmy przed siebie. Przed wyjazdem wiedzieliśmy tylko, że jedziemy w Tatry, podczas podróży samochodem ustaliliśmy konkretniejszy cel, którym stało się Štrbské Pleso. Jest to nazwa słowackiej miejscowości, która należy do kompleksu o nazwie Vysoké Tatry, oraz znajdującego się tam jeziora.

W sobotę 5 lutego byliśmy na kilkunastogodzinnym wypadzie w Tatry. Mimo, że wiał mocno halny udało nam się dojść do Morskiego Oka, a potem wdrapać się nad Czarny Staw pod Rysami. Góry ośnieżone, lecz białego puchu jak na lekarstwo. Gratką było dla nas zamarznięte Morskie Oko. Po lodzie przeszliśmy na drugą stronę jeziora. Zimą grubość lodu sięga 1,5 metra grubości. Czarny Staw również zamarznięty, lecz tam pod Rysami już bardzo niebezpiecznie. Widzieliśmy i słyszeliśmy (głośny świst i huk) schodzącą z Rysów lawinę.

Słońce prawie wiosenne przebijało się przez ciemne i sunące z wielką prędkością czarne chmury. Widoki zapierały nam dech w piersiach. Tatry o każdej porze roku są piękne i groźne zarazem.

Po krótkim pobycie w Zakopanem późnym wieczorem wróciliśmy szczęśliwie do Sosnowca.

anna.w